LRC ผจญภัยบนตึกสูง ตอนที่ 1

LRC หรือ Learning Resources Center  อาคารศูนย์ทรัพยากรการเรียนรู้คุณหญิงหลง อรรถกระวีสุนทร เป็นอาคารขนาดใหญ่ของวิทยาเขตหาดใหญ่  รูปทรงตึกสวยเด่น ความสูงกว่า 14 ชั้น  ขณะนี้ยังไม่เปิดให้บริการอย่างครบวงจรทั้งตึก

เย็นวันนี้  หลังจากเรียนเสร็จ ก็ว่าง  ทันใดนั้นก็เหลือบไปเห็นป้ายโฆษณาร้านกาแฟ  Kaffee Cup ติดอยู่บนบอร์ดที่คณะฯ (มาหลายวันแล้ว) ที่น่าสนใจคือ สถานที่ตั้งมัน อยู่บนชั้น 13  ตึก LRC  นั่นหมายความว่า อาคารหลังนี้ สามารถขึ้นใช้ได้แล้ว

จริงอ่ะ เพิ่งรู้นะเนี่ย…

วันนี้มีตัวละครเพิ่มอีกตัว คือ กะต่อ  เด็กไฮเปอร์ที่เก็บได้ข้างทาง 55  เป็นข้อดีเพราะมันกล้าทำอะไรแปลกๆ ครั้งนี้กะต่อก็ถามคนที่เดินผ่านว่าจะขึ้นไปได้ไง ก็ได้ความว่าต้องไปลงชื่อที่โต๊ะยามก่อนจึงจะได้ขึ้นไป …

แต่ขณะนั้น ยามหันหน้าไปทางอื่นพอดี เราจึงรีบวิ่งไปแอบที่ซอกลิฟต์ แล้วรอให้ลิฟต์เปิดจึงค่อยแทรกกายลงไปในลิฟต์  ขณะที่รออย่างยาวนานจนสงสัยว่า เค้าติดตั้งลิฟต์แล้วจริงๆ รึปล่าว (ไม่เข้าใจทำไมต้องแอบขึ้น ทั้งๆที่เค้าให้ขึ้นแต่แค่ต้องลงชื่อ)

แล้วลิฟต์ก็เปิดออกแล้วเราจึงเข้าไป…

โอ้…

แม่เจ้า…

ลิฟต์แก้ววววววววววววววววววววววววววววววววว

ด้านหนึ่งของลิฟต์จะมองเห็นคณะวิทยาศาสตร์ค่อยๆ เล็กลงๆ ขณะที่ลิฟต์เลื่อนขึ้นไป  ตื่นเต้นโคตรๆ (ปนเสียว ชั้น 13 เมื่อไรจะถึงวะ)

แล้วเราก็มาถึง ขณะนั้น เวลากว่า 1700 แล้ว ร้านจึงปิด  เราจึงได้แค่เพียงรีวิวบรรยากาศรอบๆ ร้าน

Kaffee Cup เป็นร้านของ ศูนย์บ่มเพาะวิสาหกิจ ม.อ. http://www.psu-bic.psu.ac.th/  เปิดขึ้นให้นักศึกษามีโอกาศทำงาน …

บรรยากาศ เมื่อขึ้นไป ตอนแรกจะผ่านออฟฟิศของ PSU-BIC ทั้งหลาย เดินตรงมาเรื่อยๆ จะเจอห้องท้ายสุด เป็นห้องยาวๆ ติดกับหน้าต่างใสที่เปิดกว้าง  มองไปเห็นตึกอีกตึกหนึ่งข้างๆ และบรรยากาศ ม.อ. ฝั่งเภสัชฯ  แพทย์ ฯลฯ  น่ามากินลมชมวิวอย่างยิ่ง

วันนี้ฟ้าครึ้มฝน อาจะไม่สวยเท่าไหร่  วันไหนที่แสงสวยๆ  บรรยากาศคงดีมากๆ

บรรยากาศโดยรอบ  มีการตกแต่งสวยดี แต่เหมือนจะเล็กๆ กว่าที่คาดไว้นิดนึง (ตึกตั้งใหญ่) แต่หลังคาเตี้ยๆ ยังไงไม่รุ

กะต่อพยายามเข้ามาอยู่ในกล้องทุกรูป

มองไปนอกหน้าต่าง  เห็น มอ. ขนาดย่อจิ๋ว  มองไกลไปเป็นเมืองหาดใหญ่

มองดิ่งลงมา หัวใจจะวาย กลัวมือถือหล่นไป (แต่อยากถ่าย)

อ้อ ลืมบอก ภาพนี้ถ่ายในห้องน้ำ  รีวิวห้องน้ำเล็กน้อย  ไม่ไฮโซมาก แต่วิวสวยดี

หลังจากสำรวจชั้น 13 ทั้งหมด  เราก็ขึ้นไปชั้น 14 โดยบันไดหนีไฟ …  ระหว่างทางพบแปลนของตึกตั้งอยู่ (แสดงว่ายังสร้างไม่เสร็จจริงๆ  พรุ่งนี้เค้าคงเอาแปลนนี้มาดูอีกที 55)  อาคารนี้แบ่งเป็น 2 ยอด ยอดนึงกลมๆ คือยอดนี้ จะสูงกว่าอีกยอดนึงที่เป็นสี่เหลีั่ยม

เราปีนไต่ระดับความสูงขึ้นมาเรื่อยๆ  (ยังกะพิชิตยอดไรสักอย่าง)  จนถึงชั้นดาดฟ้า (ชั้น 15)  เป็นยอดทรงรี  มีหลังคาบางๆ โค้งอยู่โดยรอบ  มีกำแพงที่สูงเกินกว่าเราจะชะเง้อได้ (เตี้ย)  สงสัยกลัวคนหล่นลงไป  มีแท่นสูงขึ้น คาดว่ามีไว้เพื่อให้ยืนชมวิวโดยไม่ตกลงไป

ยังกะปะรำพิธีอะไรสักอย่าง…

ชะเง้อไปเห็นตึกข้างๆ กำลังโต   รีบๆ โตนะ  อยากขึ้นไปดู …

บนยอดนี้ ยังมีแท่นสูงๆ ขึ้นไปอีก 2 ชั้น  สร้างเพื่ออะไรไม่ทราบจุดประสงค์  แต่มีบันไดขึ้นไป

มุมนี้สวยดี  กะต่อก็มาอยู่ในรูป  ทันใดนั้น อยากได้ด้วย

ผลคือ ได้ภาพนี้มา

บนจุดยอดสูง มีการสลักชื่อไว้เล็กๆ  เพื่อเป็นสิ่งยืนยันถึงการค้นพบที่ยิ่งใหญ่ครั้งนี้  อีกร้อยปี ลูกหลานได้มาชื่นชมวีรกรรมของพวกเรา

วิวสวยๆ อีกที  วันนี้ครึ้มฟ้าครึ้มฝน  ขณะที่นั่งชิวๆ  ฝนก็ลงเม็ดอย่างเบาๆ เปาะแปะๆ  แต่ไม่มาก  นั่งสบายใจ นินทาเพื่อน ฯลฯ

พรุ่งนี้หรือวันต่อไป ต้องขึ้นมาใหม่ …

Advertisements